Polacy uwielbiają podróżować. Wydajemy się pod tym względem mocno różnić od pozostałych słowiańskich narodów – Ukraińców, Białorusinów, Rosjan, Słowaków, Czechów czy Chorwatów. Nie oznacza to oczywiście, że cecha ta charakteryzuje każdego Polaka, ale zagraniczne wycieczki, które zdarzyło mi się odbyć, przekonały mnie, że coś jest na rzeczy. Język polski da się usłyszeć w praktycznie każdym zakątku Europy (nie mówię tu o całym świecie, po podczas swoich wojaży nie opuściłem jeszcze dotąd starego kontynentu). Z czego wynika fakt, że turystyka zagraniczna tak bardzo nas pociąga?
Przypuszczam, że główną przyczyną jest zwyczajna ciekawość świata, której Polakom nigdy nie brakowało. Zawsze wśród nas pojawiali się podróżnicy, którzy porywali się na nieprawdopodobne wyprawy. Książki Ryszarda Kapuścińskiego przeszły już do legendy, ale były też postaci takie jak Kazimierz Nowak, który za czasów kolonialnych przejechał rowerem dookoła Afryki, nie unikając bynajmniej terenów pustynnych. Poza tym mamy w sobie odrobinę szaleństwa.
