Jeść to radość, czy oby każdy o tym wie?

0
492
Rate this post

Jeść to radość, czy oby każdy o tym wie?

Wydaje się, że na Zachodzie ludzie nie są świadomi tego, co jedzą, jak jedzą, dlaczego jedzą i kiedy jeść powinni. Pojęcie żywienia na Zachodzie to koncept stojący w zupełnym kontraście do żywienia wysp długowieczności. Na Zachodzie żywienie stanowi środek do napychania żołądka, zapędzania głodu, zaklejania problemów emocjonalnych lub środek manipulacji tak jak głodowania i odchudzania, a nie jest źródłem wielkiej radości, która sama w sobie powinna stanowić cel życia.

Lekarstwo życia

Pożywienie jest lekarstwem życia. Powinno służyć zdrowiu, przedłużać życie, dodawać energii i chronić przed chorobami. Jest to cudowny eliksir młodości i długiego życia, odmładza, uzdrawia, utrzymuje równowagę hormonalną i duży poziom życiodajnej energii.

Pożywienie jest traktowane w szczególny sposób, zupełnie odmienny od zachodnich norm. Posiada moc uzdrawiającą i służy, jako jedno z najważniejszych środków, które człowiek powinien wykorzystać dla własnego dobra.

Życiodajna energia

Żeby zachować długowieczności i zdrowie do ostatnich dni swojego życia należy zadbać o poziom energetyczny swojego organizmu. To co spożywamy, styl życia i sposób myślenia tak jak rodzaj myśli, poziom duchowego odczuwania tak jak np. radość czy smutek ma bezpośredni wpływ na stan energetyczny organizmu, samopoczucia i zdrowia. Jeżeli ten balans jest zachwiany z upływem czasu pojawiają się różnego rodzaju dolegliwości i choroby. Ludzie wysp długowieczności dzięki swoim starym, długowiecznym metodom potrafią łatwo utrzymać stan swojego ducha i ciała w doskonałej harmonii z samym sobą i ze wszystkim, co ich otacza.   

Harmonia życia

Najdłużej żyjący ludzie świata twierdzą, że utrzymanie harmonii pomiędzy ciałem, duchem i umysłem jest niesłychanie ważne dla osiągnięcia dobrego zdrowia i przedłużenia życia. Uważają, że wiek 88 lat to stosunkowo za wcześnie, aby umierać i dokładają wszelkich starań, aby utrzymać dobre zdrowie i przedłużyć swoje życie. Osiągnąwszy 90, 100 lat i więcej nie rezygnują ze stylu życia, które mieli, kiedy byli o 30-40 lat młodsi. Mimo podeszłego wieku nadal pracują, uprawiają sporty, ogródek, cieszą się życiem, są aktywni fizycznie i uczestniczą w bogatym i aktywnym życiu socjalnym.